مكتبى الصغير …

فات كتير أوى على أنى أفتكر حاجة زى دى …
زمان كنا بنذاكر (انا وأخواتى الأتنين) مع بعض فى أوضة المكتب .. سميت هذه الأوضة بهذا الأسم لأن كان فيها المكتب بتاع بابا .. اللى أتحول بمعجزة – لسة مش فاهمها لحد دلوقتى – لمكتب أختى الكبيرة + مكتبة كبيرة للكتب وشوية حاجات من دى … المهم سمناها أوضة المكتب ..

عشان ما أخرجش بره الموضوع .. كان مكتب أختى الكبيرة ( اللى هو مكتب بابا أساساً) فى وسط الأوضة حاجة كده زى النصب التذكارى اللى بيبقى فى الميدان.. متحوط من على اليمين والشمال بمكتبين صغيرين غلبانين لىّ أنا وأختى ..  طبعاً مش محتاج أقول لكم ان المكتب الصغير بتاعى ده ما لمستهوش أيدىّ الكريمة إلا و أنا فى أعدادى ومن ساعتها كنت بحلم بنصب تذكارى … قصدى مكتب كبيييير .. عشان أعرف أذاكر بقه ( قال يعنى …) …
فضلت أكبر والحلم يكبر معايا … عايز مكتب كبير ..
اتنقلنا من المنصورة إلى قاهرة المعز وبقى لى أوضة لوحدى .. فيها سريرى ومكتبتى .. ولصغر حجم أوضتى المتناهى ( محدش هيتصوره ) ما كنش ينفع نحط أى مكتب تذيد مساحته عن مساحة مكتبى الصغير .. و فضلت أذاكر عليه السنين دى كلها ..

تصدقوا بقيت بتخنق لو قعدت على مكتب تانى غيره ….
ودلوقتى و أنا كبير راح الحلم الصغير من دماغى .. و انا على مشارف انتهاء دراستى (فاضل 10 ايام وأخلص كلية ) ظهر لى حلم جديد … عايز أفضل قاعد على المكتب بتاعى اللى حبيته أوى ..
حبيت ترتيبه ونظافته ..
حبيت لوحتى اللى قدامه وكل حاجة بتخطر على بالى بحطها فيها ..
حبيت الكلام اللى كاتبه قدامى ..
حبيت الصور اللى حولىّ على المكتب وال stereo ..
ال coaster و الأقلام الملونه … ومليون تفصيله صغيرة .. بحب مكتبى الصغير …

بحب مكتبى الصغير اللى قضى معايا أحلى سنيين حياتى .. أنا عايز أقوله انهاردة ”ممكن ما نتقابلش تانى إلا وأنا بحاول أكركبك ، لكن انا قضيت معاك ليالى حلوة ، وليالى أسود من أسفلت بلدنا .. شفت تعبى وعرقى .. وغرقت بدموعى .. وشميت ريحة رجلىّ الحلوة :) وسمعت ضحكى .. وحسيت نرفزتى لما أحفر فى خشبك “..
وأنا فى بداية مرحلة جديدة من الحياة عايز أقول …
باى باى يا مكتبى ويا دراستى ويا كل حاجة جميلة عاشت معايا … وغيرت فىّ  
أهلاً أهلاً يا أيام غامضة جاية .. نفسى تكون حلوة وتأثر فىّ زى اللى فات

 

ما تنساش كل لحظة فى حياتك حلوة أستمتع بيها أوى ..
ما نعرفش فيه أيه بكرة .. وأضحك من القلب